Gisteravond arriveerden er een stuk op 10 Britten op hun scootertjes. Vanmorgen even wat foto's gemaakt van hun hobby. Er werd flink aan de machientjes geknutseld.
Daarna richting Saint Lô gereden. Deze stad is in de 2e wereldoorlog grotendeels platgegooid, omdat het op een belangrijk kruispunt lag. Hier even koffie gedronken en wat gewandeld. Ook even gewinkeld bij Carrefour.
Daarna richting de kust om Gold Beach te bezoeken, waar een aantal Britten zijn geland. Dit stuk strand is wel te vinden, maar er wordt (te) weinig aandacht aan besteed. De wegen er naartoe zijn smal en eindigen, jawel hoor, in de Het Kanaal, zonder enige waarschuwing vooraf.
Daarna dan toch nog even naar Juno Beach gereden, waar Canadezen en Britten zijn geland. Ook hier krijgen de Britten weinig aandacht in het complex dat door mensen uit Canada is bekostigd en opgezet. Een stuk strand bekeken, waar we zaterdag niet aan toe kwamen.
Terug in Bayeux nog gewinkeld bij E. Leclerc, een soort Carrefour.
Vandaag weer 10 km gelopen.
Vanavond in de stad gegeten en geen D-Day-bier gedronken.
Morgen dan de terugreis, waarvan geen verslag meer zal volgen.
Ik heb deze reis vooral gemaakt omdat ik een eerbetoon wilde brengen aan diegenen die hun leven voor onze vrijheid gegeven hebben en ook voor alle veteranen die hun leven hiervoor gewaagd hebben, van welke nationaliteit dan ook.
Conclusie van deze reis:
De Amazing Stroopwafels zingen: Ik ga naar Frankrijk en kom nooit meer terug.
Ik zing: Ik ging naar Frankrijk en kom er nooit meer terug.
